Page 44 - UdomsarnMJan_2019
P. 44

(Engakuji)  เป็นวัดที่สร้างตั้งแต่สมัยปี  ค.ศ.  เกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ที่เรียกว่า The big
                   1282  เพื่อเป็นการระลึกถึงเหตุการณ์ที่ญี่ปุ†น Kanto earthquake ในปี ค.ศ. 1923 และ
                   เอาชนะกองทัพของชาวมงโกล  ที่ก�าลังขยาย สุดท้ายในคืนวันที่ 9 มีนาคม ค.ศ. 1945 ของ

                   อาณาเขตข้ามจากจีนมา  คงมีทหารที่เสียชีวิต สงครามโลกครั้งที่สอง สหรั°อเมริกาได้ทิ้งระเบิด
                   กันทั้งสอง½†ายไม่น้อย บริเวณวัดร่มรื่น มีต้นไม้ เพลิงใส่กรุงโตเกียวจนไฟลุกท่วมไปทั้งเมืองแทบ
                   ใหญ่ปกคลุมให้เงาร่มเย็น เพียงได้เดินในบริเวณ ไม่เหลืออะไรเลย
                   วัดก็รู้สึกถึงความสงบ  วัดนี้เป็นศูนย์กลางการ   เพื่อให้คนรุ่นหลังได้นึกภาพว่าเอโด๊ะที่
                   เรียนการสอนเรื่องการท�าสมาธิและเรื่องการ  เคยยิ่งใหญ่นั้นเป็นอย่างไร ทางการกรุงโตเกียว

                   หลุดพ้นตามแนวทางของเซน  สิ่งสร้างที่ส�าคัญ  จึงสร้างพิพิธภัณ±์ที่เรียกว่า เอโด๊ะ-โตเกียว ให้
                   ที่สุดอย่างหนึ่งคือซุ้มประตูก่อนเข้าตัววัด  เป็น  คนรุ่นหลังได้ศึกษา  ใครไปโตเกียวอย่ามัวแต่
                   สถาปัตยกรรมขนาดใหญ่ ทางเซนมีคติว่ามนุษย์  ไปซื้อของหรือกินโซบะเสียจนพลาดชมที่แห่งนี้

                   สามารถก้าวข้ามรอยต่อจากโลกพิภพเข้าสู่แดน  ตัวพิพิธภัณ±์มีความอลังการน่าทึ่งทีเดียว  เขา
                   สวรรค์ได้หากเข้าถึงสัจธรรมว่าทุกสิ่งในโลกนี้  พยายามจ�าลองพระราชวัง ถนนหนทาง ตลาด
                   ล้วนไม่มีตัวตน (No substance) มนุษย์จึง  ร้านค้า ร้านรวง โรงละคร บ้านเรือนที่อยู่อาศัย
                   ควรทิ้งความอยากได้อยากมี (No desire) ไว้  ระบบชลประทานและระบบการก�าจัดสิ่งปฏิกูล
                   ที่ประตูแห่งนี้  ใครทิ้งความอยากและตัวเองได้   ต่างæ  มีค�าบรรยายและแสดงรูปภาพเก่าแก่ที่

                   (No self) เขาผู้นั้นก็จะสามารถข้ามเข้าสู่แดน  ยังเหลืออยู่  มีอยู่มุมหนึ่งที่อธิบายว่าโชกุนสมัย
                   สวรรค์  ในงานบุญประเพณีจึงมีการสวดมนต์   หนึ่งมีนโยบายให้เอาวัตถุโบราณชิ้นส�าคัญæ  ที่
                   บริเวณซุ้มประตูแห่งนี้                   ชาวบ้านเคารพนับถือจากทุกวัดส�าคัญทั่วประเทศ

                          กรุงโตเกียวอันเป็นเมืองหลวงปัจจุบัน มารวมกันในเอโด๊ะ พร้อมกันนั้นก็ให้มีเทศกาล
                   ของญี่ปุ†นนั้นเดิมชื่อ เอโด๊ะ (Edo) เริ่มจากเป็น เฉลิมฉลองกันในแต่ละเดือนตลอดทั้งปี  ทั้งนี้
                   หมู่บ้านชาวประมงเล็กæ ประมาณปี ค.ศ. 1603  เพื่อให้คนที่ไม่สามารถเดินทางไปเคารพสิ่งต่างæ

                   โตกุงาวะ อียาสุ (Tokugawa Ieyasu) สามารถ ได้มีโอกาส นับเป็นนโยบายที่ถูกใจผู้คนพอควร
                   กวาดล้างขุนนางเขตอื่นæได้เกือบหมด ประกาศ       ตามข้อมูลนั้นในปี  ค.ศ.  1543  ชาติ
                   ตนเองเป็นใหญ่เรียกว่า “โชกุน” ตั้งเมืองเอโด๊ะ  ยุโรปที่มาท�าการติดต่อค้าขายกับญี่ปุ†นในระยะ
                   เป็นศูนย์กลางอ�านาจบริหารราชการและการ    แรกคือโปรตุเกส  ตามมาด้วยสเปน  Îอลันดา

                   ค้าขาย  พั²นาเมืองจนใหญ่โตเป็นหนึ่งในนคร  และ อังกÄษ มีการตั้งรกรากในเมืองท่าส�าคัญ
                   เอกของโลกฟากตะวันออกไม่น้อยหน้าจีน ญี่ปุ†น  ที่อยู่ทางใต้สุดของประเทศ  ท่านนักบุญฟรังซิส
                   เคยส่งกองเรือพ่อค้าร่อนเร่มาค้าขายถึงกรุง  เซเวียร์  ผู้ร่วมก่อตั้งนักบวชคณะเยสุอิต  เป็น
                   ศรีอยุธยาจนปรากฏเป็นหลัก°านหมู่บ้านญี่ปุ†น   ผู้บุกเบิกน�ามิชชันนารีมาประกาศข่าวดีในญี่ปุ†น

                          เป็นที่น่าเสียดายว่าเอโด๊ะนั้นไม่เหลือ เริ่มในปี  1549  ท่านได้อดีตนักโทษชาวญี่ปุ†นที่
                   ซากความเก่าแก่ให้เยี่ยมชมได้เลย  ทั้งนี้เพราะ กลับใจมานับถือศาสนาคริสต์ช่วยงานเป็นล่าม

                   พระราชวังบ้านเรือนวัดวาอารามทั้งหมดท�าด้วย แปลภาษา  แปลบทเทศน์  และให้ค�าแนะน�าใน
                   ไม้ เคยเกิดไฟไหม้ใหญ่ลุกลามหลายครั้ง และ การปรับตัวเข้ากับวั²นธรรมท้องถิ่น ท�าให้ไม่มี



             42  ÍØ´ÁÈÒ¹µ Á¡ÃÒ¤Á 2019



          crist 1-80 Jan 62.indd   42                                                               12/21/2561 BE   22:21
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49